آسیب‏های معنوی خودارضایی

هیچ یک از آسیب‏های خودارضایی ، به اهمیت آسیب‏های معنوی نیست؛ زیرا آسیب‏های معنوی، جان و دل و به عبارت دیگر کنه حقیقت وجود آدمی را تباه میسازد. خودارضایی از نظر دین یک گناه است و به تعبیر قرآن زنگار بر دل مینهد: «کَلاَّ بَلْ رانَ عَلی قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یَکْسِبُونَ»؛ «چنین مباد! بلکه اعمال (ناشایست) دل‏های آنان را زنگار زده است».مطففین (۸۳)، آیه ۲۴.
زنگ یا زنگار در اشیای مادی، همان چیزی است که روی فلزات و اشیای قیمتی مینشیند و معمولاً نشانه پوسیدن و از بین رفتنِ شفافیت و درخشندگی آن و در نهایت ضایع شدن و از بین رفتن آن است.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ‏میفرماید: از آیه شریفه سه نکته استفاده میشود:
۱) اعمال زشت، نقش و صورتی به نفس و روح انسان میدهند؛
۲) این نقش و صورت خاص، مانع آن است که نفس آدمی حق و حقیقت را درک کند؛
۳) نفس آدمی به حسب طبع اولیه‏اش صفا و جلایی دارد که با داشتن آن، حق را آن طور که هست درک می کند. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، (تلخیص)، ج ۲۰، ص ۳۸۵.
همچنین آسیب‏های معنوی جهان گذران را در مینوردد و اگر اصلاح نگردد، حیات جاودان آدمی را در معرض تباهی و شوربختی قرار می دهد. از این رو نصوص دینی نسبت به آن هشدارهای لازم را داده ‏اند. پیامبر اکرم‏(صلی الله علیه وآله وسلم) در این باره می فرمایند:
«ناکح الکف ملعون»؛«ملعون است کسی که خودارضایی کند» ری شهری، محمد، میزان الحکمة، ج ۱۲، ص ۵۶۵۴.
امام صادق‏(علیه السلام) نیز می فرمایند:«با سه گروه خداوند در روز قیامت سخن نمی گوید و پاکشان نمی خواند و عذابی دردناک دارند، از آن سه‏اند، خودارضایی کننده و کسی که لواط دهد»همان، ح ۱۹۰۴۹.
در روایات دیگری امام صادق‏‏(علیه السلام) می فرمایند: خودارضایی را گناه عظیم و مورد نهی الهی معرفی فرموده است‏.همان، ح ۱۹۰۵۰.
منبع:www. vista.ir
/ن